«Μη σκοτώνεις τα κουνούπια, άλλοι είναι που σου πίνουν το αίμα». Μια φράση, τόσο μικρή, που όμως περικλείει όλο το νόημα των σημερινών βιωμάτων του λαού.
Την πιο πάνω φράση, είδα αναρτημένη σε ένα τοίχο και εντυπωσιάστηκα από την απλότητα και τη δύναμη της. Είναι ικανή να αφυπνίσει τις συνειδήσεις του λαού, αν βέβαια, βρει στήριξη, ηγέτες και οργανωμένη πρωτοπόρα καθοδήγηση να τον εμπνεύσουν.
Ομως, τέτοιοι ηγέτες και τέτοια επαναστατική καθοδήγηση σήμερα με οράματα και ικανότητες είναι είδος προς εξαφάνιση. Ο κόσμος προσπαθεί να τα βγάλει πέρα μόνος του, χωρίς την ομαδική διεκδίκηση, γιατί η περίοδος που διανύουμε είναι εύθραυστη, πολύ εύθραυστη, λόγω της εργατικής τρομοκρατίας που επικρατεί.
Στην αέναη πάλη των τάξεων, το κεφάλαιο για την ώρα κέρδισε κατά κράτος τη μάχη και έχει το απάνω χέρι. Αυτή είναι μια διαπίστωση, που δεν αμφισβητείται από κανένα πλέον, καθώς τη συναντάμε σε όλες τις εκφάνσεις της ζωής. Οι άνθρωποι μπήκαν στην τροχιά της ανασφάλειας και της αβεβαιότητας γι’ αυτό δεν τολμούν να ταράξουν τα λιμνάζοντα νερά, διακινδυνεύοντας τα ελάχιστα που έχουν. Κλείστηκαν στο καβούκι τους προσπαθώντας να εξασφαλίσουν την επιβίωση της οικογένειας τους.
Ωστόσο, από τις τοποθετήσεις των πλείστων στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης βγαίνει αβίαστα το συμπέρασμα ότι συνειδητοποιούν και ποιοι ευθύνονται, αλλά και ποιοι τους οδηγούν σ’ αυτές τις τραγικές καταστάσεις για τις οποίες δεν φέρουν καμιά ευθύνη.
Μάλιστα, για την αδιέξοδη πορεία, «μαλώνουν με τα ρούχα τους» επιρρίπτοντας ευθύνες ο ένας στον άλλο, ότι κατάντησαν επαναστάτες του καναπέ και πως είναι όλοι συνυπεύθυνοι, αφού όταν γίνονται διαδηλώσεις και διαμαρτυρίες παρευρίσκονται τρεις και ο κούκος. Κατά την άποψη μας όμως, ο κόσμος πρέπει να σταματήσει να ενοχοποιεί τον εαυτό του.
Ο λόγος που δεν αντιδρά μαζικά όπως θα έπρεπε και κατά πως του επιβάλλει η συνείδηση του, είναι γιατί δεν βρέθηκαν ηγέτες να μπουν μπροστάρηδες και να τον καθοδηγήσουν σωστά. Να τον εμπνεύσουν με τις ρεαλιστικές λύσεις που θα προτείνουν και να τον πείσουν ότι ναι, υπάρχει διέξοδος στα προβλήματα.
Αντί οι πολίτες να ακούσουν από τους σημερινούς λεγόμενους ηγέτες, λύσεις που να δίνουν προοπτική, καθημερινά ακούουν από τα ΜΜΕ κοκορομαχίες, χωρίς ουσία και περιεχόμενο, βυθίζοντας τους ακόμη περισσότερο στο τέλμα.
Αναγκάζεται ο απλός πολίτης να σκύψει το κεφάλι και να συμπεριφέρεται ως να είναι ένα εξημερωμένο σκυλί, το οποίο περιμένει υπάκουα την όποια τροφή που προσφέρουν οι κύριοι του. Ομως, οι ατέρμονες συζητήσεις και αλληλοκατηγορίες, που δεν οδηγούν πουθενά, εξοργίζουν τον κόσμο, γιατί διαπιστώνεται ότι αντιμετωπίζεται ως ηλίθιος και ότι δεν μπορεί να συνειδητοποιήσει τι του σερβίρεται. Μια τροφή αποξηραμένη και χωρίς βιταμίνες.
Γι’ αυτό και οι πλείστοι έχουν αποστασιοποιηθεί από τα κόμματα, αφού δεν περιμένουν πλέον τίποτε απ’ αυτούς. Τους έμαθαν πλέον και αντιλαμβάνονται μέχρι που μπορούν να φτάσουν.
Οι «αρχηγοί» απέδειξαν ότι δεν μπορούν να πάρουν την κοινωνία ούτε ένα βήμα μπροστά και ας βαυκαλίζονται ότι είναι ηγέτες. Φαίνεται πως η απουσία ηγετών έχει να κάμει πρωτίστως με την απουσία πολιτικών θέσεων και μαζικών αγώνων.
Διότι οι ηγέτες, εκεί γεννιούνται.
